عنوان: تب هوشمندسازی در ایران؛ وعده‌های دیجیتال در برابر واقعیت‌های فیلترشده
در دهه اخیر، هوشمندسازی به یکی از اولویت‌های استراتژیک کشورهای در حال توسعه تبدیل شده است و ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست. با توجه به پیشرفت‌های گسترده در زمینه فناوری اطلاعات و ارتباطات، برنامه‌های متعددی برای افزایش سطح هوشمندسازی در بخش‌های مختلف اقتصادی و اجتماعی تدوین شده است. دولت و سازمان‌های مختلف با وعده‌هایی از جمله بهبود خدمات عمومی، افزایش کارایی و کاهش هزینه‌ها، تلاش می‌کنند تا فناوری‌های دیجیتال را در زندگی روزمره مردم بیشتر جای دهند.
اما علی‌رغم این وعده‌ها، واقعیت‌های فیلترشده و محدودیت‌های اینترنتی در ایران یکی از موانع بزرگ تحقق کامل این اهداف است. فیلترینگ و محدودیت‌های دسترسی به اطلاعات، نه تنها منجر به کاهش سرعت ارتقاء فناوری در کشور می‌شود، بلکه اعتماد عمومی را نسبت به اجرای موفقیت‌آمیز پروژه‌های هوشمندسازی کاهش می‌دهد. این امر باعث می‌شود که حرکت به سوی دیجیتالیزه شدن به کندی پیش برود و بسیاری از ظرفیت‌های بالقوه‌ای که فناوری می‌تواند به ارمغان آورد، به دلیل سیاست‌های محدودکننده از دست برود.
در نتیجه، برای رسیدن به یک جامعه دیجیتال واقعاً هوشمند، نیاز است که سیاست‌های اینترنتی بازنگری شود و رویکردهای جدیدی برای دسترسی آزاد به اطلاعات و فناوری انتخاب گردد. این موضوع نه تنها به نفع ارتقاء سطح زندگی عمومی مردم است، بلکه می‌تواند ایران را به یکی از پیشروان منطقه در زمینه هوشمندسازی تبدیل کند.
